همانطور که قبلا ذکر شد، زمانبندی براساس ترتیب فعالیت ها، مدت زمان آنها، احتیاجات منابع، تاریخ های شروع و پایان توسعه می یابد. اما روش های ریاضی متعددی برای محاسبه زمانبندی پروژه وجود دارد. روش مسیر بحرانی یا CPM تکنیکی است که زیر بنای نرم افزار مایکروسافت پروژه را تشکیل می دهد. تمرکز روش بر روی تجزیه و تحلیل مجموعه فعالیت های متصل به هم می باشد.
اکثر
فعالیت ها از زمانی به عنوان بافر زمانبندی بهره می برند، که به عنوان شناوری یا Slack شناخته
می شوند. در این بافر فعالیت می تواند شناور باشد بدون اینکه تاخیری در زمانبندی
پروژه ایجاد نماید.
زمانیکه برنامه پروژه خود را بهینه می کنید، باید مسیر بحرانی پروژه خود را شناسایی نمایید، چرا که ایجاد اصلاحات در مسیر بحرانی به طور آشکارا بر روی تاریخ اتمام پروژه تاثیر می گذارد. البته چنین تنظیماتی می تواند بر روی بودجه و منابع و حتی حوزه نیز تاثیر گذار باشد.
با توجه به اینکه
بر روی یک پروژه غیر رسمی کوچک کار می کنید و یا در حال برنامه ریزی یک پروژه عظیم
هستید، در هر حال قادر خواهید بود، با یکی از حالت های زمانبندی کار کنید و یا
ترکیبی از هر دو را در پروژه خود پیاده کنید در این بخش چگونگی تغییر وضعیت پروژه
از حالت زمانبندی اتوماتیک به دستی و بالعکس شرح داده خواهد شد.
قلب مدبریت پروژه برنامه ریزی پروژه می باشد. به همین علت پروسه ی برنامه ریزی برای یک پروژه جدید به حجم کاری قابل توجهی احتیاج دارد. اما بعد از اتمام این مرحله شما قادر خواهید برنامه پروژه خود را از طریق نرم افزار مایکروسافت پروژه پیاده نمایید.
در مرحله ای اول باید یک فایل جدید در نرم افزار ایجاد نمایید. این فایل را می توانید از فایل های ذخیره شده در حافظه کامپیوتر ایجاد نمایید یا از Template هایی که خود شرکت مایکروسافت فراهم نموده است. در قدم بعد باید نحوه ی زمانبندی نرم افزار برای پروژه را مشخص نمایید. در حقیقت اولین تصمیم شما مربوط به زمانبندی در این مرحله گرفته می شود.
