یک پروژه
با محدودیت زمانی پروژه ای می باشد که تاریخ اتمام آن جزء مهم ترین فاکتورهای
زمانبندی پروژه به شمار می آید. اگر چه هنوز احتیاج دارید که محدودیت بودجه را
متعادل و حوزه ی پروژه را حاصل نمایید. اما تاریخ اتمام پروژه به عنوان بالاترین
اولویت حکمفرانی می کند. در صورتیکه برنامه ی پروژه شما تاریخ اتمام پروژه را
محاسبه می کند، ممکن است این تاریخ بعد از تاریخ هدف شما قرار بگیرد.
به طور
پیش فرض شما تنها یک مسیر بحرانی در سرتاسر پروژه ی خود خواهید داشت. این تک مسیر
بحرانی شامل مجموعه ای از فعالیت ها می باشند که تاریخ پایان این مجموعه منطبق بر
تاریخ پایان پروژه خواهد بود. در حقیقت زمانی که فعالیت آخر این مجموعه تکمیل می
گردد، پروژه نیز به اتمام می رسد. اما در نرم افزار امکانی فراهم شده است که می
توانید چندین مسیر بحرانی در پروژه خود داشته باشید، اگرچه این مسیر ها ممکن است
زودتر از مسیر بحرانی اصلی شما به اتمام برسد، اما هر مسیر بحرانی می تواند شبکه
ای متفاوتی از فعالیت های پروژه شما را نمایش دهد.
همانطور که قبلا ذکر شد، زمانبندی براساس ترتیب فعالیت ها، مدت زمان آنها، احتیاجات منابع، تاریخ های شروع و پایان توسعه می یابد. اما روش های ریاضی متعددی برای محاسبه زمانبندی پروژه وجود دارد. روش مسیر بحرانی یا CPM تکنیکی است که زیر بنای نرم افزار مایکروسافت پروژه را تشکیل می دهد. تمرکز روش بر روی تجزیه و تحلیل مجموعه فعالیت های متصل به هم می باشد.
اکثر
فعالیت ها از زمانی به عنوان بافر زمانبندی بهره می برند، که به عنوان شناوری یا Slack شناخته
می شوند. در این بافر فعالیت می تواند شناور باشد بدون اینکه تاخیری در زمانبندی
پروژه ایجاد نماید.
زمانیکه برنامه پروژه خود را بهینه می کنید، باید مسیر بحرانی پروژه خود را شناسایی نمایید، چرا که ایجاد اصلاحات در مسیر بحرانی به طور آشکارا بر روی تاریخ اتمام پروژه تاثیر می گذارد. البته چنین تنظیماتی می تواند بر روی بودجه و منابع و حتی حوزه نیز تاثیر گذار باشد.
