به جهت
مشاهده تغییراتی که در برنامه پروژه شما با اجرای دستور Leveling ایجاد شده، می توانید از نمای Leveling Gantt
استفاده کنید.
به جهت
مشاهده تغییراتی که در برنامه پروژه شما با اجرای دستور Leveling ایجاد شده، می توانید از نمای Leveling Gantt
استفاده کنید.
درصورتیکه پروژه ی خود را در زمان کوتاهی تسطیح نمودید و اکنون تمایل دارید تا کنترل بیشتری بر روی نحوه تسطیح منبع نرم افزار داشته باشید، آنگاه باید تنظیمات مربوط به Resource Leveling را تغییر دهید.
به جهت مشاهده معیارهایی که نرم افزار مایکروسافت
پروژه به هنگام تسطیح منبع استفاده می کند، پنجره Resource
Leveling را باز
نمایید. انواع مختلفی از تنظیمات تسطیح را در این پنجره می توانید پیاده نمایید.
Splitting Tasks
بعضی
اوقات منابع احتیاج دارند تا انجام کار بر روی یک فعالیت را قطع نمایند و کار
برروی فعالیت دیگری را آغاز نمایند و سپس به فعالیت اول بازگردند.
از طریق نمای Teamplanner از Overallocations پیشگیری کنید.
در پست های پیشین استفاده از نمای Teamplanner برای بازبینی منابع Overallocated شرح داده شد و نحوه ی جابه جایی تخصیص ها به منابع دیگر و یا دوره های زمانی دیگر بیان شد.
تعیین ساعت های اضافه کاری برای رفع Overallocation
اغلب
اوقات نمی توان منابع Overallocated را با منابع دیگر جابه جا کرد و یا تاخیری را برای فعالیت درنظر
گرفت. در این شرایط تعیین ساعت های اضافه کاری ممکن است در این زمینه کمک نماید.
زمانیکه حجم کاری منبعی از ساعت های عادی تجاوز می کند، نرم افزار مایکروسافت
پروژه به طور اتوماتیک زمان اضافه کاری را برای آن در نظر نمی گیرد. در حقیقت شما
باید این نوع ساعات کاری را در نرم افزار لحاظ کنید.
ایجاد
تاخیر در فعالیت یا تخصیص مربوط به آن
برای حالت زمانبندی اتوماتیک، می توانید برای فعالیت با حتی تخصیص مربوط به آن
تاخیری را لحاظ کنید. این تاخیر به میزانی می باشد که منبع تخصیص داده شده زمان
لازم را برای انجام فعالیت به دست آورد.
بعضی
اوقات می توان تخصیص های منابع را جابه جا کرد تا مساله ی Overallocation
یا Underallocation حل گردد. در حقیقت این جا به جایی برای
زمانی مناسب است که منابع با مهارت ها و دسترس پذیری های مشابه در اختیار داشته
باشیم و شما می توانید از یکی از آنها برای انجام فعالیت به جای دیگری استفاده
کنید. در صورتیکه امکان افزودن و یا جا به جایی منابع وجود ندارد، آنگاه در این
شرایط می توان در انجام فعالیت تاخیر ایجاد کرد و یا زمان تخصیص منبع را به زمانی
دیگر موکول کرد تا منبع مورد نظر زمان کافی برای انجام کار بر روی فعالیت را داشته
باشد. البته می توان ساعت های اضافه کاری را برای دوره ی زمانی Overallocatrd
فعالیت در نظر بگیرید.
اگرچه
اکثر پروژه ها در ابتدا بر روی تاریخ اتمام یا بودجه تمرکز می کنند، اما بعضی از
انواع دیگر پروژه ها به محدودیت منبع
اولویت بیشتری می دهند. در حقیقت استفاده از منابع مهم ترین اولویت آنها در مدیریت
پروژه به شمار می آید. شما باید مطمئن شوید که تمام منابع به درستی استفاده شده
اند و به فعالیت های مناسب تخصیص داده شده اند و مانند کاتیون هایی عمل می کنند و
هرگونه مشکلات شما را حل می نمایند. شما همچنان باید توجه خود را به زمانبندی و
هزینه ها معطوف کنید، اما زمانبندی و هزینه های پروژه در اولویت دوم نسبت به مصرف
منبع قرار دارند.
یک پروژه
با محدودیت زمانی پروژه ای می باشد که تاریخ اتمام آن جزء مهم ترین فاکتورهای
زمانبندی پروژه به شمار می آید. اگر چه هنوز احتیاج دارید که محدودیت بودجه را
متعادل و حوزه ی پروژه را حاصل نمایید. اما تاریخ اتمام پروژه به عنوان بالاترین
اولویت حکمفرانی می کند. در صورتیکه برنامه ی پروژه شما تاریخ اتمام پروژه را
محاسبه می کند، ممکن است این تاریخ بعد از تاریخ هدف شما قرار بگیرد.
چه زمانی باید یک فعالیت Fixed Unit باشد؟
زمانیکه
شما منبعی را به فعالیتی تخصیص می دهید، آنگاه میزان واحد تخصیصی را نیز در فیلد Unit پنجره Assign Resource
وارد می کنید. در صورتیکه این تخصیصی غیر از 100 درصد باشد، در کنار میله ی فعالیت
در مقیاس زمانی نمای Gantt Chart نمایش داده خواهد شد. حالت Fixed Unit به زمانبندی نرم افزار دیکته می کند که درصد
واحد تخصیصی (Assignment Unit) باید در یک تخصیص ثابت بماند. حتی اگر میزان حجم کاری یا مدت
زمان فعالیتی تغییر یابد.
به طور
پیش فرض شما تنها یک مسیر بحرانی در سرتاسر پروژه ی خود خواهید داشت. این تک مسیر
بحرانی شامل مجموعه ای از فعالیت ها می باشند که تاریخ پایان این مجموعه منطبق بر
تاریخ پایان پروژه خواهد بود. در حقیقت زمانی که فعالیت آخر این مجموعه تکمیل می
گردد، پروژه نیز به اتمام می رسد. اما در نرم افزار امکانی فراهم شده است که می
توانید چندین مسیر بحرانی در پروژه خود داشته باشید، اگرچه این مسیر ها ممکن است
زودتر از مسیر بحرانی اصلی شما به اتمام برسد، اما هر مسیر بحرانی می تواند شبکه
ای متفاوتی از فعالیت های پروژه شما را نمایش دهد.
همانطور که قبلا ذکر شد، زمانبندی براساس ترتیب فعالیت ها، مدت زمان آنها، احتیاجات منابع، تاریخ های شروع و پایان توسعه می یابد. اما روش های ریاضی متعددی برای محاسبه زمانبندی پروژه وجود دارد. روش مسیر بحرانی یا CPM تکنیکی است که زیر بنای نرم افزار مایکروسافت پروژه را تشکیل می دهد. تمرکز روش بر روی تجزیه و تحلیل مجموعه فعالیت های متصل به هم می باشد.
اکثر
فعالیت ها از زمانی به عنوان بافر زمانبندی بهره می برند، که به عنوان شناوری یا Slack شناخته
می شوند. در این بافر فعالیت می تواند شناور باشد بدون اینکه تاخیری در زمانبندی
پروژه ایجاد نماید.
زمانیکه برنامه پروژه خود را بهینه می کنید، باید مسیر بحرانی پروژه خود را شناسایی نمایید، چرا که ایجاد اصلاحات در مسیر بحرانی به طور آشکارا بر روی تاریخ اتمام پروژه تاثیر می گذارد. البته چنین تنظیماتی می تواند بر روی بودجه و منابع و حتی حوزه نیز تاثیر گذار باشد.
در یک جهان کامل، شما حوزه ی پروژه ی خود
را تعریف می کنید، فعالیت ها را زمانبندی می کنید، منابع را تخصیص می دهید و به
همین سرعت طرح پروژه تکمیل خواهد شد و آماده برای اجرا می باشد. اما در واقعیت بعد
از اینکه فعالیت ها را زمانبندی نمودید و منابع را تخصیص دادید، معمولا احتیاج
دارید تا نتایج را بررسی نمایید و مشاهده کنید که آیا آنها با انتظارات و نیازهای
شما مطابقت دارند یا خیر؟
